Het vertrek
09 Februari 2019 | Vietnam, Hanoi
Ik loop een beetje achter met updaten, dus ik begin bij het begin met het vertrek. Dat ging niet helemaal van een leien dakje …
De wekker stond afgesteld op 08.00, maar ik was ver voordat deze afging al lang en breed wakker sinds 05.00. Het ging een hele lange dag en nacht zonder slaap worden. Thuis had ik nog de laatste dingen gedaan, stofzuigen, alle echte plantjes bij elkaar gezet zodat de buuf weet welke wel dorstig zijn en de tv ontvanger ingesteld om de Luizenmoeder op te nemen (heel belangrijk ;)).
Toen de bus naar Utrecht Centraal gepakt en vanaf daar verder met de trein naar Schiphol. Hoewel ik lichtelijk nerveus was want ik houd absoluut niet van vliegen ging tot zover alles goed. Ik was ruim op tijd vertrokken zodat ik in alle rust op Schiphol nog even wat kon eten en drinken. Alleen toen ik in de rij stond bij de bagage drop off en ik bijna aan de beurt was kwam ik er achter dat ik, ja echt, mijn pinpas was verloren. Gelukkig was het de pas van mijn extra rekening waar ik nog geen geld op had gezet dus kon me er ook niet heel erg druk over maken. Vond het alleen vervelend dat ik dan met de creditcard los moest.
Anyway, direct de lost & found gebeld maar daar hadden ze mn pas niet liggen. Ondertussen was ik wel doorgelopen naar de security check want het was vrij druk (mensen probeerden de rij te skippen bij de security, toen zei de beveiliging: de eerst volgende die niet in de rij blijft staan die zet ik buiten het vliegveld. In de rij de ING gebeld om de pas te blokkeren maar uiteindelijk toch maar niet geblokkeerd en nog een keer de lost en found gebeld. Daar heb ik een half uur in de wacht gestaan en omdat het overal vrij druk was maar opgehangen en door de security en paspoortcontrole.
Nadat ik alle checks doorgelopen had dacht ik, ik probeer het nog 1x bij de lost & found, direct werd er opgenomen. Verhaal uitgelegd, toen zei de mevrouw dat ze wel een oranje ING pas gevonden hadden. Dit bleek dus mijn pas te zijn :)!! Omdat ik niet zelf naar de balie kon gaan (geen tijd meer voor) had ze een collega naar de balie gestuurd welke bij mijn gate stond. Vanaf toen waren m’n pas en ik weer herenigd!
Toen alles en iedereen zich in het vliegtuig had geïnstalleerd (half China) konden we vertrekken naar Guangzhou. Op de startbaan gingen we vol gas vooruit om vol gas de lucht in te gaan, alleen waaide het nogal heel hard. We gingen behoorlijk heen en weer en zakten een aantal keer naar beneden, mensen gilden op het moment dat we zakten. Ik zat lichtelijk te hyperventileren. Ook in de lucht hebben we best vaak turbulentie gehad. Maar ik leef nog ;).
4 Films (waarvan ik er 2 al had gezien) later waren we er eindelijk bijna! De overstap in Guangzhou ging prima en de vlucht naar Hanoi daarna ook. Bij de douane in Hanoi heeeeeel lang in de rij gestaan. Zo lang zelfs dat toen ik er eindelijk doorheen was mijn tas op de grond naast de bagageband stond met die van iemand anders.
Met de stadsbus ben ik naar het centrum gegaan. Tijdens de rit een aantal keer in mezelf gedacht: IK BEN IN VIETNAM, HOE VET AAAHHH!!!
Ik wist welke kant ik op moest lopen vanaf de bus halte om bij mijn hostel te komen. De te belopen afstand was 800 meter en de weg zou een kleine buiging naar links maken. Dus ik ging lopen, en lopen en nog meer lopen. Maar ik zag geen knik in de weg en al helemaal geen hostel. Ondertussen woog de backpack 100 kilo en was het behoorlijk warm. Ik was compleet verdwaald. Omdat geen enkele Vietnamees me kon helpen uiteindelijk Google maps er maar bij gepakt, ik was inderdaad totaal verkeerd (nu achteraf weet ik waarom, de bus heeft me er op een ander punt uitgezet). Het positieve is dat ik wist welke kant ik op moest lopen, het negatieve dat Google maps me gevolgd heeft. Dat grapje heeft me dus €60 gekost, oeps :D Gelukkig heb ik wel het hostel gevonden, zonder Google was me dat nooit weer gelukt.
Ingecheckt bij het hostel en daarna heb ik een rondje gelopen om het Hoan Kiemmeer. Omdat het nog TET (Chinees nieuw jaar) was was het vrij druk op straat. Ik heb m’n ogen uit gekeken. In Vietnam hebben ze wel verkeersregels maar niemand houd zich daaraan, het is meer een richtlijn. Er wordt behoorlijk wat afgetoeterd (dit betekend ik kom eraan, of, ik wil er langs). Me verbaasd over wat er allemaal per scooter vervoert kan worden, heel veel mensen + kinderen, kratten bier, grote waterflessen, groente en fruit, gasflessen, iemand met heel veel verfrollers, een boom in pot, zelfs iemand voorbij zien scheuren met een Samsung tv in de doos.
’s Avonds op aanraden van iemand die ik was tegen gekomen in het hostel gegeten bij ‘little Vietnam’. Kon het eerst niet vinden want ik was op zoek naar little Italy (ik had al lang niet geslapen ;)). Uiteindelijk had ik het gevonden toen ik me bedacht dat ik niet in Italy was. Heerlijk gegeten en just in case maar cola erbij gedronken om eventuele bacteriën uit te roeien.
Toen was het bedtijd! Op naar een nieuwe dag!
De wekker stond afgesteld op 08.00, maar ik was ver voordat deze afging al lang en breed wakker sinds 05.00. Het ging een hele lange dag en nacht zonder slaap worden. Thuis had ik nog de laatste dingen gedaan, stofzuigen, alle echte plantjes bij elkaar gezet zodat de buuf weet welke wel dorstig zijn en de tv ontvanger ingesteld om de Luizenmoeder op te nemen (heel belangrijk ;)).
Toen de bus naar Utrecht Centraal gepakt en vanaf daar verder met de trein naar Schiphol. Hoewel ik lichtelijk nerveus was want ik houd absoluut niet van vliegen ging tot zover alles goed. Ik was ruim op tijd vertrokken zodat ik in alle rust op Schiphol nog even wat kon eten en drinken. Alleen toen ik in de rij stond bij de bagage drop off en ik bijna aan de beurt was kwam ik er achter dat ik, ja echt, mijn pinpas was verloren. Gelukkig was het de pas van mijn extra rekening waar ik nog geen geld op had gezet dus kon me er ook niet heel erg druk over maken. Vond het alleen vervelend dat ik dan met de creditcard los moest.
Anyway, direct de lost & found gebeld maar daar hadden ze mn pas niet liggen. Ondertussen was ik wel doorgelopen naar de security check want het was vrij druk (mensen probeerden de rij te skippen bij de security, toen zei de beveiliging: de eerst volgende die niet in de rij blijft staan die zet ik buiten het vliegveld. In de rij de ING gebeld om de pas te blokkeren maar uiteindelijk toch maar niet geblokkeerd en nog een keer de lost en found gebeld. Daar heb ik een half uur in de wacht gestaan en omdat het overal vrij druk was maar opgehangen en door de security en paspoortcontrole.
Nadat ik alle checks doorgelopen had dacht ik, ik probeer het nog 1x bij de lost & found, direct werd er opgenomen. Verhaal uitgelegd, toen zei de mevrouw dat ze wel een oranje ING pas gevonden hadden. Dit bleek dus mijn pas te zijn :)!! Omdat ik niet zelf naar de balie kon gaan (geen tijd meer voor) had ze een collega naar de balie gestuurd welke bij mijn gate stond. Vanaf toen waren m’n pas en ik weer herenigd!
Toen alles en iedereen zich in het vliegtuig had geïnstalleerd (half China) konden we vertrekken naar Guangzhou. Op de startbaan gingen we vol gas vooruit om vol gas de lucht in te gaan, alleen waaide het nogal heel hard. We gingen behoorlijk heen en weer en zakten een aantal keer naar beneden, mensen gilden op het moment dat we zakten. Ik zat lichtelijk te hyperventileren. Ook in de lucht hebben we best vaak turbulentie gehad. Maar ik leef nog ;).
4 Films (waarvan ik er 2 al had gezien) later waren we er eindelijk bijna! De overstap in Guangzhou ging prima en de vlucht naar Hanoi daarna ook. Bij de douane in Hanoi heeeeeel lang in de rij gestaan. Zo lang zelfs dat toen ik er eindelijk doorheen was mijn tas op de grond naast de bagageband stond met die van iemand anders.
Met de stadsbus ben ik naar het centrum gegaan. Tijdens de rit een aantal keer in mezelf gedacht: IK BEN IN VIETNAM, HOE VET AAAHHH!!!
Ik wist welke kant ik op moest lopen vanaf de bus halte om bij mijn hostel te komen. De te belopen afstand was 800 meter en de weg zou een kleine buiging naar links maken. Dus ik ging lopen, en lopen en nog meer lopen. Maar ik zag geen knik in de weg en al helemaal geen hostel. Ondertussen woog de backpack 100 kilo en was het behoorlijk warm. Ik was compleet verdwaald. Omdat geen enkele Vietnamees me kon helpen uiteindelijk Google maps er maar bij gepakt, ik was inderdaad totaal verkeerd (nu achteraf weet ik waarom, de bus heeft me er op een ander punt uitgezet). Het positieve is dat ik wist welke kant ik op moest lopen, het negatieve dat Google maps me gevolgd heeft. Dat grapje heeft me dus €60 gekost, oeps :D Gelukkig heb ik wel het hostel gevonden, zonder Google was me dat nooit weer gelukt.
Ingecheckt bij het hostel en daarna heb ik een rondje gelopen om het Hoan Kiemmeer. Omdat het nog TET (Chinees nieuw jaar) was was het vrij druk op straat. Ik heb m’n ogen uit gekeken. In Vietnam hebben ze wel verkeersregels maar niemand houd zich daaraan, het is meer een richtlijn. Er wordt behoorlijk wat afgetoeterd (dit betekend ik kom eraan, of, ik wil er langs). Me verbaasd over wat er allemaal per scooter vervoert kan worden, heel veel mensen + kinderen, kratten bier, grote waterflessen, groente en fruit, gasflessen, iemand met heel veel verfrollers, een boom in pot, zelfs iemand voorbij zien scheuren met een Samsung tv in de doos.
’s Avonds op aanraden van iemand die ik was tegen gekomen in het hostel gegeten bij ‘little Vietnam’. Kon het eerst niet vinden want ik was op zoek naar little Italy (ik had al lang niet geslapen ;)). Uiteindelijk had ik het gevonden toen ik me bedacht dat ik niet in Italy was. Heerlijk gegeten en just in case maar cola erbij gedronken om eventuele bacteriën uit te roeien.
Toen was het bedtijd! Op naar een nieuwe dag!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
