Hué, dag 17 & 18

De bus naar Hué was precies op tijd bij het hostel. Alleen duurde het even (lees: heel lang) voordat we eindelijk op weg gingen. De reistijd naar Hué was ongeveer 4 uur, dus ik had verwacht rond 12 uur – half 1 ‘s nachts aan te komen … Alleen de chauffeur dacht daar anders over, bij elke stop om mensen op te pikken of af te zetten werd er gerookt en anders werd er gestopt om te roken. Om half 2 kwamen we eindelijk aan in Hué! Toen was het nog ongeveer 20 minuten lopen naar het hostel, ik vond het fijn dat er nog een ander meisje met me mee liep naar het hostel want het was nogal verlaten en donker op straat, uiteraard kwamen er zelfs op dat tijdstip nog mannen (tzijn echt nooit vrouwen) op scooters aanrijden die vroegen of we mee wilden rijden. Nee, bedankt! Gelukkig had ik aan gegeven dat ik laat zou aankomen bij het hostel dus we konden nog naar binnen en eindelijk gaan slapen.

Wat overigens super fijn is is dat bij de meeste hostels het ontbijt (de ene keer wat uitgebreider dan de andere) is inbegrepen, en dat voor zo'n 4 euro per nacht! Na het broodje met gebakken ei, dankzij de Fransen, kon de dag beginnen. Op internet had ik gelezen over een verlaten waterpark, ooit een bron van vermaak voor waterplezier en nu voor backpackers die daar ff willen rond struinen. Wel een beetje illegaal want officieel is het gesloten voor bezoekers. Het meisje dat de avond tevoren met me was mee gelopen wilde ook wel mee, maar niet zelf op een scooter daar heen rijden. Dus ging ze achterop bij een Grab (soort taxi op scooter). Voordeel voor mij was dat ik hun kon volgen want de Grab meneer wist natuurlijk de weg naar het waterpark :). Alleen, Hué is best wel een grote stad met nog redelijk wat verkeer. Toen we op een rotonde uitkwamen waar werkelijk alles en iedereen kris kras door elkaar heen reed, a.k.a. totale chaos, kneep ik m even. Maar met langzaam rijden en op de toeter drukken heb ik het gered :)! Daarna zo goed als mogelijk de Grab gevolgd tot aan het park. Alleen toen we bij het park aan kwamen mochten we niet naar binnen, zelfs na het aanbieden van betalen. Meerdere ingangen geprobeerd waarbij we steeds meer mensen tegen kwamen die ook naar binnen wilden, twee die zelfs door de bewaking van het terrein geëscorteerd werden op het moment dat wij kwamen aanrijden, maar helaas dus niet gelukt :(.

In de middag ben ik met de twee die van het park gestuurd werden en het busmeisje naar het Imperial Palace geweest. Dit is een keizerlijke stad (bestond ooit uit veel gebouwen en tuinen) waarvan veel verloren is gegaan tijdens oorlogen. Ik vond dat er nu niet heel veel te zien was van wat het ooit is geweest, maar we hadden er dan ook geen gids bij voor uitleg. Er was wel een hele mooie tempel die vanbinnen behoorlijk goud gekleurd was, maar daar mocht je geen foto’s van maken.

Daarna heb ik nog een tweede poging gewaagd met de andere 2 die ook uit NL bleken te komen om het waterpark te bezoeken. Ik zou hun volgen, alleen was ik ze bij het eerste stoplicht al kwijt omdat de scooter uitviel. Na even gewacht te hebben ben ik maar doorgereden in de hoop dat zij hetzelfde idee hadden. Ben ik halverwege hoor ik opeens ‘heeeyyyy!!’, reden ze achter me haha!

Omdat het al snel donker zou worden hadden we best wel een beetje haast. Bij het park aangekomen zagen we geen bewaker meer zitten dus daarom met de scooter het park in gereden. Eenmaal binnen kwamen we nog een 4 tal mensen tegen die ook naar binnen gesneaked waren. Snel een foto gemaakt en toen door de spits en in het donker weer terug naar het hostel gereden. Superspannend haha!

Volgens mijn reis schema zou ik 2 dagen in Hué blijven, maar vond het niet heel bijzonder en wilde wel graag naar Hoi An om daar wat langer te blijven, want van al het gereis was ik best wel een beetje moe. Dus de volgende dag heb ik met de twee andere NL'ers de Hai van Pass gereden op de scooter, deze route ligt tussen Hué en Hoi An. De totale afstand is iets van 165 km, de Pass (een slingerweg een berg op en af) zelf is maar iets van 21 km. Er is een nieuwe snelweg aangelegd voor verkeer dus de Hai van Pass wordt nu voornamelijk gebruikt voor plezier tochten en locals. Voor vertrek ingesmeerd want het zonnetje scheen lekker, de top 500 van het foute uur aangezet en gas erop! Onderweg bij een strand gestopt welke we eerst niet konden vinden om te lunchen. Op het hoogste punt van de pas stond een hele horde aan toeristen, bussen en scooters, lekker toeristisch ;). De laatste stop was bij de Marble Mountains, alle toeristen kraampjes hadden van alles van marmer daarzo.

Jammer genoeg had ik een scooter met kuren :-. Zo nu en dan moest de kick start gebruikt worden om de scooter te starten. Heel fijn dat de Vietnamezen zo behulpzaam waren want ik kreeg het zelf niet voor elkaar! Ik vond het echt heel heel vet om dit zelf gereden te hebben! Supercool :)!!!! Ik snap nu wel waarom Vietnamezen een mondmasker dragen en waarom sommige als een mummie verpakt (ook tegen de zon) op de scooter zitten. Al na een uur zaten m’n armen en gezicht onder het roet, heel vies!

Toen we rond 6 uur ’s avonds Hoi An binnen reden was de eerste indruk heel goed, heel fijne sfeer en gezellig door alle gekleurde lampionnen op straat. En lekker warm :) (jeeej! eindelijk zon!).

Bij het inleveren van de scooter gaf ik het kick start probleem aan. Werd ik als tegemoet koming, op de scooter met de backpack, naar het hostel gebracht. Scheelde 2,4 kilometer lopen of een taxi ritje.