Sapa, dag 5 & 6

Ruim op tijd was ik op het trein station. Ik had een bed in wagon 10, de eerste coupés waar ik aan voorbij liep zagen er chique uit maar hoe verder ik liep hoe minder chique het er van binnen uit zag. Blijkbaar had ik een ticket voor de laagste klasse. Mocht de pret zeker niet drukken want ik was al lang blij dat ik een ticket had weten te bemachtigen en tijdens de 8 uur durende rit kon liggen!

Op het moment dat we gingen rijden was het eerste wat ik dacht, OMG waar ben ik aan begonnen, ik had de nachtbus moeten nemen (komt ’s nachts 4 uur aan en dat zag ik niet zitten). We gingen behoorlijk heen en weer, qua gevoel vergelijkbaar met turbulentie en dan nog daarboven op enorm veel lawaai (geen grap, kadoeng, kadoeng, etc.). Uiteindelijk heel even geslapen dankzij de oordoppen, deze dempten het geluid iets.

Rond 6 uur in de ochtend kwamen we aan in Lao Cai. Om in Sapa te komen moest je nog een uur in de bus. Ik had al gelezen dat als je de trein uitstapt men je naar de “duurdere" toeristenbus lokt en dat er ook een goedkopere lokale bus naar Sapa gaat. Dus ik de trein uit en stug doorlopen en al die mensen negeren. Toen ik buiten het station in het donker stond en om me heen keek dacht ik, nope, ik heb geen zin om die lokale bus op te zoeken en ik wist ook niet hoe laat die ging. Dus maar weer naar binnen en een ticket gekocht om met de toeristenbus te gaan welke gelijk vertrok.

In Hanoi had ik al geregeld om bij een local een homestay (bij iemand thuis slapen en eten) te doen. Ze (Mama Mu) had tegen me gezegd dat ik bij de kerk moest uitstappen en dat ze me daar zou oppikken. Toen ik de bus uitstapte stonden er allemaal van deze local vrouwen om een homestay aan te bieden (ze drongen nog net niet de bus binnen). Ik moest me inhouden niet in lachen uit te barsten toen ik uitstapte, het zag er zo grappig uit dat al die vrouwen 1,5 kop kleiner waren dan ik. Gelukkig stond Mama Mu er om mij op te halen. Het vervoer was, uiteraard, een brommer. Dus met z’n drieën (mama Mu, man van mama Mu en ik en m’n meuk) op de brommer, geweldig!!

Na een rit van ik denk een kwartier (helaas niks van de omgeving gezien want al vanaf Lao Cai was het mistig) heuvel op en af rijden waren we er. Lopend nog een klein pad af, waar ik al bijna onderuit lag, om bij het huis te komen. ‘Huis’ is een groot woord, ik vond het eerder een schuur. Er was geen ‘echte' keuken, woonkamer of slaapkamer volgens Westerse standaard. Op de vloer geen vloerbedekking, maar gewoon beton. De wc (gelukkig een echte en geen gat in de grond) en douche zaten in een hokje buiten. Daar schrok ik dus een beetje van, maar vond dat ik niet moest zeuren want het was maar voor 1 nacht.

Er was nog 1 andere toerist, een jongen uit Amerika. Ik was blij dat ik niet alleen was! Samen met hem en een ‘sister’ van Mu (Mu moest onverwacht naar het ziekenhuis) gingen we even later beginnen aan de trekking. Eerst zagen we helemaal niks, maar hoe verder we de heuvel af liepen hoe meer we zagen. We bleken zo hoog te zitten dat we letterlijk IN de wolken zaten. We zijn langs een aantal rijstvelden gelopen en naar 2 dorpen. In eerste instantie denk je dat je op een filmset bent beland, alles zier er nep uit maar is dus echt. Alle mensen dragen een soort klederdracht (per stam andere kleding) en de dorpen zien er ook totaal anders uit dan wat ik ooit heb gezien.
Onderweg nog lekker geluncht, en toen weer terug naar de homestay. Mijn hemel, het is maar goed dat ik de afgelopen weken min of meer (ok, niet heeeel regelmatig :D) naar de sportschool ben geweest! Supersteil en bloedheet, maar, I did it :)!! De rijstvelden liggen er nu nog braak bij, men is hier en daar al wel bezig met het voorbereiden, het seizoen daarvoor is juni/juli. Wel zag ik de mooiste rijstvelden uiteindelijk vanuit de bus op weg naar Ha Giang, echt heel mooi!!!

Waar ik ook van schrok was de hoeveelheid plastic en andere zooi die overal ligt, echt heel erg! En dat zeker voor zo’n mooie omgeving!!

's Avonds had Mu heerlijk gekookt! Ik heb maar even niet gelet op de hygiëne.. Na het eten, rond half 9, ging Mu naar bed. Tyler en ik mochten in hun nieuwe huis slapen wat nog in aanbouw is. We hadden elk een kamer, zonder ramen. Geen enkel huis daar zo had een raam, heel raar. Ik vond het nog veel te vroeg voor bedtijd en was blij dat ik zo slim ben geweest om thuis al een en ander te hebben gedownload op Netflix :) want er was daar geen internet.

Een van de kindjes daar heeft een haarklem van mijn tas gestolen toen hij mijn tas naar het nieuwe huis droeg, was ik iets minder blij mee haha! Ik zag op een waterpistool en een soort kapotte tractor na, totaal geen speelgoed, dus hoop dat ie veel plezier van m’n haarklem heeft.

Op de tweede dag heb ik nog een paar uur met Mu gewandeld, ze ging als een ninja over het pad op slippers. Ook nu was de omgeving weer echt heel erg mooi ondanks de bewolking!! We waren naar Sapa gewandeld waar de man van Mu mijn bagage op de brommer naartoe heeft gebracht. Hij heeft me daarna bij m’n hotel gedropped. Voor een prikje had ik daar een kamer voor mezelf. Sapa is behoorlijk toeristisch, veel neon licht uithang borden, westers eten en heel veel hotels. Ik vond het wel wat hebben van een ski oord.

De volgende dag ging de reis per bus verder naar Ha Giang. Volgens velen het mooiste gebied van Vietnam.